Moja przygoda z rasą Border Terrier zaczęła się w 2000 roku, kiedy to trafiła do nas pierwsza suczka – Brita z Velkeho Kopce . Zawsze w moim życiu zwierzęta były bardzo ważne, ale nie miałam takiej możliwości jako dziecko, by w domu był pies. Dlatego pragnienie posiadania psa rosło przez całe moje życie. I nastał ten szczęśliwy moment, gdy w prezencie ślubnym dostaliśmy suczkę rasy jamnik szorstkowłosy. Nuka – bo tak została przez nas nazwana w domu , miała niesamowity charakter. Był to pies, który nurkował w morzu, a kiedy przyszedł na świat nasz synek, broniła wózka całą sobą. Niestety musieliśmy ją pożegnać i synek, który się z nią wychowywał, bardzo przeżył to rozstanie. Było nam bardzo ciężko i obiecałam sobie żadnego więcej psa, by znowu nie przeżywać katorgi związanej z odejściem najlepszego przyjaciela. Jednak długo nie daliśmy rady i tak z atlasu psów, syn wybrał niepozornego pieska, według niego trochę podobnego do jamnika szorstkowłosego. Zależało nam bardzo, by przy wyborze psa pogodzić wymagania psa z naszymi oczekiwaniami.